«ایمره کرتس» نویسنده مجارستانی برنده نوبل ادبیات سال 2002 بود که سه روز پیش درگذشت. ایمره کرتس چهره‌ای سرشناس و مهم در ادبیات مجارستان محسوب می‌شود چرا‌که اولین نویسنده‌ای بود که به عنوان نماینده کشورش موفق به دریافت جایزه نوبل ادبیات شد. او در آخرین روز ماه مارس 2016 در سن 86 سالگی، در حالی که سال‌ها از بیماری پارکینسون رنج می‌برد، در خانه خود در بوداپست از دنیا رفت. در پی درگذشت این رمان‌نویس نگاهی داریم به گوشه‌هایی از آنچه در معرفی او نوشته شده است: ایمره کرتس متولد نهم نوامبر سال 1929 بود. او در سال 2002 به عنوان اولین نویسنده مجار جایزه نوبل ادبیات را به دست آورد. در کارهایش بیشتر روی موضوعاتی چون آزادی فردی، دیکتاتوری و وحشی‌گری‌های رژیم نازی تمرکز داشت. کرتس در طول جنگ جهانی دوم در سن 14 سالگی به همراه دیگر یهودیان مجار به اردوگاه آشوویتس تبعید و بعدها به بوچنوالد فرستاده شد. پس از اینکه آزادی دوباره‌اش را به دست آورد به بوداپست بازگشت، تحصیلات دبیرستانی خود را به پایان رساند و به عنوان روزنامه‌نگار و مترجم وارد بازار کار شد. او در سال 1951 شغل خود را در روزنامه از دست داد و برای مدتی در کارخانه کار کرد. کرتس از سال 1953 روزنامه‌نگاری و ترجمه را از سرگرفت و آثار معتبری از «فردریک نیچه»، ««زیگموند فروید»، «الیاس کانتی» و «لودویگ ویتگنشتاین» را به زبان مجارستانی برگرداند. این نویسنده مجار خاطرات خود از کمپ‌های نازی‌ها را در کتابی به نام «بی‌سرنوشت» به چاپ رساند. انتشار این رمان که کرتس 13 سال زمان صرف نگارش آن کرد، از 1960 تا 1973 از سوی رژیم کمونیست مجارستان ممنوع بود اما چاپ آن از سال 1975 از سر گرفته شد. سال 2005 اقتباسی سینمایی از این کتاب در مجارستان تولید شد.«ناکامی» (1988) و «دعای کدیش برای کودکی که متولد نشد» (1990) دنباله رمان زندگی‌نامه‌ای این نویسنده بودند که به زبان انگلیسی ترجمه شدند. آثار کرتس از ابتدا در کشورش مورد استقبال قرار نمی‌گرفت، به همین دلیل او راهی آلمان شد تا حمایت ناشران، منتقدان و خوانندگان را برای خود تضمین کند. او پس از نقل مکان هم ترجمه کتاب از آلمانی به مجاری را ادامه داد. از جمله آثار این نویسنده در این حوزه می‌توان به «تولد تراژدی» و نمایشنامه‌هایی از «دورنمات» و «شنیتسلر» اشاره کرد. کرتس نویسندگی را نیز رها نکرد اما تا اواخر دهه 1980 هیچ رمانی را روانه بازار نکرد. این چهره برنده مدال «گوته» از سال 2013 که بر اثر سقوط از ارتفاع مجبور به عمل جراحی شد تا پایان عمرش با بیماری‌های زیادی دست و پنجه نرم کرد که حادترین آنها پارکینسون و افسردگی بود.
«ایمره کرتس» نویسنده مجارستانی برنده نوبل ادبیات سال 2002 بود که سه روز پیش درگذشت. ایمره کرتس چهره‌ای سرشناس و مهم در ادبیات مجارستان محسوب می‌شود چرا‌که اولین نویسنده‌ای بود که به عنوان نماینده کشورش موفق به دریافت جایزه نوبل ادبیات شد. او در آخرین روز ماه مارس 2016 در سن 86 سالگی، در حالی که سال‌ها از بیماری پارکینسون رنج می‌برد، در خانه خود در بوداپست از دنیا رفت. در پی درگذشت این رمان‌نویس نگاهی داریم به گوشه‌هایی از آنچه در معرفی او نوشته شده است: ایمره کرتس متولد نهم نوامبر سال 1929 بود. او در سال 2002 به عنوان اولین نویسنده مجار جایزه نوبل ادبیات را به دست آورد. در کارهایش بیشتر روی موضوعاتی چون آزادی فردی، دیکتاتوری و وحشی‌گری‌های رژیم نازی تمرکز داشت. کرتس در طول جنگ جهانی دوم در سن 14 سالگی به همراه دیگر یهودیان مجار به اردوگاه آشوویتس تبعید و بعدها به بوچنوالد فرستاده شد. پس از اینکه آزادی دوباره‌اش را به دست آورد به بوداپست بازگشت، تحصیلات دبیرستانی خود را به پایان رساند و به عنوان روزنامه‌نگار و مترجم وارد بازار کار شد. او در سال 1951 شغل خود را در روزنامه از دست داد و برای مدتی در کارخانه کار کرد. کرتس از سال 1953 روزنامه‌نگاری و ترجمه را از سرگرفت و آثار معتبری از «فردریک نیچه»، ««زیگموند فروید»، «الیاس کانتی» و «لودویگ ویتگنشتاین» را به زبان مجارستانی برگرداند. این نویسنده مجار خاطرات خود از کمپ‌های نازی‌ها را در کتابی به نام «بی‌سرنوشت» به چاپ رساند. انتشار این رمان که کرتس 13 سال زمان صرف نگارش آن کرد، از 1960 تا 1973 از سوی رژیم کمونیست مجارستان ممنوع بود اما چاپ آن از سال 1975 از سر گرفته شد. سال 2005 اقتباسی سینمایی از این کتاب در مجارستان تولید شد.«ناکامی» (1988) و «دعای کدیش برای کودکی که متولد نشد» (1990) دنباله رمان زندگی‌نامه‌ای این نویسنده بودند که به زبان انگلیسی ترجمه شدند. آثار کرتس از ابتدا در کشورش مورد استقبال قرار نمی‌گرفت، به همین دلیل او راهی آلمان شد تا حمایت ناشران، منتقدان و خوانندگان را برای خود تضمین کند. او پس از نقل مکان هم ترجمه کتاب از آلمانی به مجاری را ادامه داد. از جمله آثار این نویسنده در این حوزه می‌توان به «تولد تراژدی» و نمایشنامه‌هایی از «دورنمات» و «شنیتسلر» اشاره کرد. کرتس نویسندگی را نیز رها نکرد اما تا اواخر دهه 1980 هیچ رمانی را روانه بازار نکرد. این چهره برنده مدال «گوته» از سال 2013 که بر اثر سقوط از ارتفاع مجبور به عمل جراحی شد تا پایان عمرش با بیماری‌های زیادی دست و پنجه نرم کرد که حادترین آنها پارکینسون و افسردگی بود.